با پسر لوسم چطور رفتار کنم؟

جوفراست این مادر را راهنمایی می کند

با پسر لوسم چطور رفتار کنم؟

مجله خبری لحظه نما:آرش پسر 4 ساله ای است که از نظر مادرش بسیار لوس شده و او را عاجز کرده است. رفتارهای آرش به گونه ای است که حتی اطرافیان را هم کلافه کرده است. او مدام از والدینش خواسته هایی دارد که مناسب سنش نیست. گاهی می گوید برایم لپ تاپ بخرید و گاهی هم زن می خواهد. مادر آرش معتقد است که رفتار پدر او با آرش مناسب نبوده و به اصطلاح همیشه لی لی به لالای او گذاشته است. هر وقت آرش نیازی داشته خیلی سریع برآورده شده و به نوعی فرزندسالاری در میان این خانواده حاکم بوده است. همی رفتارهای آرش باعث شده نتواند در هیچ مهد کودکی دوام بیاورد و خیلی زود بهانه آوره و دیگر به مهد نرفته است. والدین آرش نه تنها در حال حاضر از رفتارهای او عاجز هستند بلکه نگرانند در آینده او فردی بی مسئولیت بار بیاید.

جوفراست راه حل ارائه می دهد

بدون شک یکی از عوامل لوس شدن کودک، روش های تربیتی والدین است درست است که محبت بی حد و اندازه مانع رشد اجتماعی مناسب کودک می شود اما برخی اوقات نیز سرسختی خود کودک است که والدین را مجبور به عقب نشینی می کند. اگر کودک بداند با اصرار زیاد و حتی جیغ و داد کردن می تواند قوانین خانه را به نفع خود تغییر دهد و خواسته هایش را پیش ببرد بدون شک این رفتار تبدیل به یک رفتار ثابت در او خواهد شد.

قاطعیت را فراموش نکنید

ممکن است کودک شما در مهمانی ها یا در جمع دوستانش رفتارهای طلبکارانه داشته باشد و خواسته ای را ابراز کند. در این شرایط حداقل یک بار در چنین جمع هایی بهتر است جلوی او بایستید. دست او را بگیرید و برای محرومیت او را به اتاقی ببرید و یا مهمانی را ترک کنید تا فراموش نکند شما تنها منبع قدرت هستید نه عمو، مادربزرگ یا هر فرد دیگری.

محروم کنید نه تنبیه

یادتان باشد اگر فرزندتان در جمع یا در مهمانی کار نامناسبی انجام داد به هیچ عنوان در جمع اقدام به تنبیه کلامی او نکنید. تنها واکنشی که باید انجام دهید ایجاد محرومیت در کودک است. او باید از آنچه در آن لحظه لذت می برد محروم شود تا نتیجه کار ناشایست خود را ببیند.

از مهدکودک کمک بگیرید

برای کودک فرصتی فراهم کنید تا در جمع همسالانش قرار بگیرد در این صورت با بازی و برقراری ارتباط، بسیاری از رفتارهای اجتماعی را می آموزد. مفاهیمی مانند همکاری را می توان با قرار دادن کودک در گروه هم سالان به او یاد داد. در این زمینه مهدکودک و مربیان آن کمک زیادی می توانند انجام دهند. با آنها درباره شرایط فرزندتان صحبت کرده و همسو با هم رفتار کنید.

بده بستان داشته باشید

مجله خبری لحظه نما:هرگاه کودک شما چیزی را طلب کرد یک اصل را فراموش نکنید؛ چیزی می دهم، چیزی می گیرم. بچه خوبی باش، مودب باش، حرف گوش کن باش، اتاقت را تمیز کن، به مادر در این کار یا آن کار کمک کن و در عوض یک پاداش بگیر و آن پاداش چیزی است که می خواهی. تربیت محصول الگوی پاداش و محرومیت است، این تنها مفهوم طلایی است که باید همیشه مدنظر شما باشد.

لوس بودن، محصول تربیت است

آنچه کودکان هستند و می شوند بی تردید محصول تایید و تکذیبی است که بر حسب آن الگوهای تایید شده را جذب و الگوهای رفتاری و خلقی مخدوش و معیوب را دفع می کنند. این تایید یا تکذیب از چند منبع حمایت می شود که قوی ترین و تاثیرگذارترین آ« ها به خصوص در سال های اول رشد، خانواده و مراجع قدرت در آن هستند و متعاقب آن الگوهای تایید و تبلیغ شده از منابعی چون دوستان و آشنایان، محیط زندگی، هم محلی ها و مدرسه و الگوهای تبلیغ شده اخلاقی و قواعد و قوانین اجتماعی است. اما چه چیز می تواند کودک را لوس، خودخواه، طلبکار و بیش از حد متعارف و متوقع کند؟ جواب در یک کلام، شیوه های آموزشی و تربیتی تایید شده در خانواده است.

مقصر والدین هستند

دوست داشتن بدون حد و مرز کودک و البته نمایش این حمایت های عاطفی به کودک، او را فردی متوقع می سازد، فردی که ما به عنوان والد یا والدین به او یاد داده ایم هرچه بخواهد برایش مهیاست یا کمتر پیش می آید که نقدی بر عملکردهایش داشته باشیم یا حتی به خود جرات دهیم که او را از خواسته هایش مروم یا در مقابلش مقاومت کنیم. کودک چهارساله ای که بسیار لوس است و توقعات بی شمار دارد، محصول خود ماست چون ما در تمام طول دوره رشدی اش او را حمایت و پاداش های کلانی نصیبش کرده ایم و در یک کلام خود ما او را متوقع ساخته ایم پس گناهکار ما هستیم نه کودک ما.

پاداش و محرومیت

اصل پاداش و محرومیت بنیاد تربیت است. رفتارهای شایسته و بایسته، رفتارهای منطبق با اصول تربیتی آموزشی با پاداش شکل می گیرد و با همان پاداش ها ادامه دار می شود و رفتارهای نابهنجار و نامتعارف، رفتارهای پرخاشگرانه و تخریبی و رفتارهای طلبکارانه و پرخشم، محصول پاداش همیشگی به همه رفتارهاست؛ چه رفتارهای درست و چه رفتارهای غلط؛ یعنی ما به کودک مان مرزهای تشخیص بین رفتارهای درست و غلط را نیاموخته ایم و او هیچ محکی برای درست یا غلط بودن رفتارهای تولید شده اش ندارد.

مرجع قدرت را نشان دهید

اگر به عنوان والد در مقابل هر رفتار متعارف و صحیح در انطباق با سن کودک به او پاداش دهید و او را تشویق کنید و در قبال پرخاشگری ها، جیغ ها و فریادهای کودک تان صبورانه او را مشمول محرومیت کنید، خود به خود کودک در می یابد مرجع قدرتمندی وجود دارد که اگر اراده کند می تواند به او پاداش داده یا او را محروم کند.

این مراحل را انجام دهید

- حداقل دو هفته ای را برای خود و فرزندتان به عنوان فرجه زمانی برای تغییر مدنظر قرار دهید، یعنی دو هفته جنگ و چالش بین والدین و کودک حداقل زمان برای تثبیت یک مجموعه از الگوهای رفتاری است.

- بگذارید زمان سپری شود تا در نهایت او با پرچم تسلیم و پذیرش قدرت شما از اتاقش خارج و به سوی شما بیاید، شما را بغل کرده یا طلب بخشش کند.

- برای شروع منتظر بمانید کودک شما چون همیشه طلب خواسته ای غیرمتعارف را بیان کند، پس از آن قاطعانه با اجابت خواسته هایش مخالفت کنید. از اینجاست که جنگ شما آغاز می شود؛ او جیغ می زند گریه می کند و ... در این هنگام شما کودک تان را با تمام قدرت بغل کرده و به اتاقی برده و با تحکم فرمان ماندن در اتاق و منع بیرون آمدنش را صادر کنید و بدون آنکه در اتاق را ببندید، از اتاق خارج شوید.

بی تردید او بی اعتنا به فرمان شما از اتاق خارج می شود و با بیرون آمدنش شما دیگر بار او را بغل کرده و به اتاق بازگردانید. استمرار این شرایط هم شما و هم کودک تان را خسته خواهد کرد اما شما نباید خستگی تان را آشکار کنید در نهایت کودک تسلیم قدرت شما خواهد شد.