آقای اوباما! از تحلیلگران عرب دعوت کنید تا آن ها بگویند توافق با ایران چقدر نامعقول است!

واشنگتن پست نوشت: رویکرد اوباما در قبال ایران مبتنی بر تفکری واهی است.

این روزنامه آمریکایی نوشت: سطح جدیدی از «تفکر واهی» اوباما رئیس جمهور اساس رویکرد وی را در قبال ایران تشکیل می دهد. بر این اساس می توان به نتیجه گیری های خاصی رسید از جمله اینکه: «تحریم ها ایران را پای میز مذاکره آورد اما لغو تحریم ها مانع از موافقت ایران با یک توافق نهایی نخواهد شد.»

وقتی که از نظر اوباما صِرف گفتن اینکه بشار اسد شریک کوچکتر ایران باید برود، یک سیاست کارآمد محسوب می شود حتی اگر هیچ کاری برای تحقق آن بعمل نیاید، ذهنیت وی آشکار می شود. اوباما فقط با تفکر واهی می تواند این خیال پردازی را بپذیرد که - باوجود اتفاق نظر جهانی در مورد تلاش ایران برای دستیابی به توانایی ساخت تسلیحات هسته ای - قول ایران بر ضد تولید تسلیحات هسته ای نشان دهنده مقاصد واقعی ایران است. همچنین اوباما فقط با تفکر واهی می تواند به این نتیجه برسد که یک توافقنامه کاغذی منجر به تمایل ایران به عادی سازی رابطه با غرب خواهد شد؟

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در نطقش در کنفرانس سالانه هرتزلیا این عقیده را که یک ایران ثروتمندتر از حمایت از تروریسم دست بر می دارد، ‌یک تفکر واهی خواند. اما طبق توافق مورد نظر، ایران صرف نظر از رفتارش این پول هنگفت را دریافت می کند.

وی از حضار و آمریکا خواست به ایران آن گونه که هست بنگرند نه آن گونه که دوست دارند. به گفته وی، اگر ایران می خواهد با آن مانند یک کشور عادی برخورد شود باید مانند یک کشور عادی عمل کند.

البته اوباما نمی تواند به این شکل عمل کند. حقیقت این است که ایران خواهان توافقی نیست که مانع از تلاش آن برای دستیابی به تسلیحات هسته ای شود. اما اوباما می خواهد درست همان چیز را به آنها بدهد- یک گریز (هسته ای) سریع ظرف حدود یک دهه- چون بیشترین علاقه وی حصول توافقی است که تصور می کند بطور معجزه آسایی ایران و خاورمیانه را متحول خواهد کرد. این پنداره فاصله زیادی تا واقعیت دارد که از نظر هیچیک از متحدان ما در خاورمیانه پذیرفتنی نیست.

همانطور که نتانیاهو خاطرنشان کرد، شایان ذکر است که هیچیک از دولتهای منطقه، بجز ایران، پای میز مذاکره نیست و دولتهایی که با بیشترین خطر مواجهند حتی در اتاق مذاکرات حضور ندارند.

اگر دولت اوباما واقعا خواهان توافقی بود که در آن متحدان ما با اطمینان از آن حمایت کنند، اگر می خواستیم اطمینان حاصل کنیم که در دنیای واقعی عمل می کنیم نه دنیای تخیلی اتاق های کنفرانس اروپایی، از ناظران دولتهای عرب سنی به طور ادواری دعوت بعمل می آوردیم. اما نه، آنها همه چیز را فاش می کنند، روشن می کنند که این توافق تا چه حد نامعقول است و فرضیات ما درباره ایران تا چه حد غیرواقع بینانه است!

 تیک