با شوهر عبوس و کم حرف چه کار کنیم ؟

اغلب خانم‌ها از سكوت همسرشان گله‌مند هستند و كم‌حرفی شوهرشان را یكی از معضلات زندگی خود می‌دانند. آنها فكر می‌كنند در زندگی تنها هستند علی‌رغم این كه همسرشان را در كنار خود دارند ولی احساس تنهایی می‌كنند هر كاری هم كه می‌كنند او را به حرف در بیاورند به نتیجه‌ای نمی‌رسند همین امر احساس نگرانی آنها را افزایش می‌دهد.

شاید آنها بر این تصور هستند همان‌طور كه خودشان قادرند از تمام مسائل زندگی بیرون و داخل منزل برای شوهرشان صحبت كنند و حرف بزنند پس همسرشان نیز باید این‌گونه باشند ولی روان‌شناسان نظر متفاوتی دارند آنها معتقدند بسیاری از مردان تنها به این دلیل كه در برابر مشكلات، احساس تنهایی می كنند و همه مسائل را در درونشان می‌ریزند دیگر توان و تحمل بیشتری برای خوشرویی در منزل ندارند.

به اعتقاد روان‌شناسان مردی كه شب به منزل می‌آید و بی‌روح ، ساكت و خشک جلوی تلویزیون می‌نشیند یا به خواندن روزنامه مشغول می‌شود و نای صحبت كردن ندارد، دلایل متفاوتی برای این رفتار خود دارد یا این كه از زمان كودكی چنین رفتاری را آموخته است یا این كه بیشتر اوقات واكنش‌ها و بازتاب‌های منفی همسرش او را به چنین رفتاری وامی‌دارد. او احساس می‌كند همسرش رازدار حرف‌های او نیست یا برخوردهای نامناسب همسر به هنگام شنیدن حرف‌ها، او را به سكوت وادار كرده است.

بیشتر خانم ها از سکوت شوهر در خانه سراسیمه و نگران می شوند، نشاط خود را از دست می دهند و این سکوت را به خود نسبت می دهند و پیش خود فکر می کنند: دوباره از چه دلخور است که حرف نمی زند. آیا ممکن است دیگر مرا دوست نداشته باشد ؟

این حق خانم هاست که از مسائل شوهر خود مطلع باشند. یک زن دوست دارد شوهرش تمام اسرارش را با همسر در میان بگذارد، تا هم احساس غریبه بودن نکند و هم این که دوست دارد سنگ صبور شوهر خود باشد تا شاید بتواند کمکی کند. اما خانم ها باید به این مورد هم توجه کنند که بیشتر شوهرها مایل نیستند مشغله های فکری شان را با همسر خود در میان بگذارند چون می ترسند او را دچار نگرانی و اضطراب کنند. به علاوه چون مطمئن هستند از عهده حل مشکل بر می آیند فکر می کنند تا آن وقت نباید به همسرشان چیزی بگویند.

گرچه نمی شود این رفتار را صد درصد تأیید کرد اما آنها با حسن نیت چنین می کنند. همسرتان فقط می خواهد شما ناراحت نشوید. مردی که تمام مشکلات کاری خود را با همسرش در میان بگذارد در واقع بخشی از بار آن را به دوش او منتقل می کند. به جای این که از شوهرتان انتظار داشته باشید تمامی افکار و اسرارش را با شما در میان بگذارد، به او فرصت دهید تا تنها بماند. در ضمن شرایط آرامش او را مهیا کنید و تا می توانید مهربانی کنید. این رفتار باعث می شود شوهرتان در کمال آسایش به مشکلش بیندیشد و برای حل آن اقدام کند. در چنین خانه ای است که مرد می تواند تمام غصه هایش را فراموش کند.

علايق شوهرتان را بشناسيد

به طور کلي مي توان گفت که فضاي فکري و موضوعات بحث و گفت وگو، ميان آقايان و خانم ها متفاوت است. در جلسات زوج درماني يا جلسات آموزشي براي زوجين، بسيار شنيده مي شود که خانم ها از اين گله مي کنند که «شوهرم حرفي براي گفتن با من ندارد اما به مردها که مي رسد صحبتش تمامي ندارد». علت اين قضيه اين است که موضوع هاي مورد علاقه خانم ها با موضوعات مورد علاقه مردها در بحث ها متفاوت است. معمولا مردها به بحث کردن درباره سياست، اقتصاد، طرح هاي مالي، سرمايه گذاري و همچنين صحبت از موفقيت ديگر مردها علاقه مند هستند، موضوعاتي که به شدت حوصله خانم ها را سر مي برد!

در عوض برخي خانم ها صحبت از روابط انساني را به هر چيزي ترجيح مي دهند، مثلاً اين که نوه خواهرشوهرش با مردي ازدواج کرده است که به لحاظ ظاهري به هم نمي خورند و اين که قرار است عروسي اش در فلان تالار برگزار شود و .... موضوعي که اگر با يک مرد در باره آن صحبت شود احتمالاً تا آخر بحث به ذهنش فشار مي آورد که خانمش از چه کسي صحبت مي کند. بنابراين اگر مي خواهيد با همسرتان حرفي براي گفتن داشته باشيد، سعي کنيد بفهميد به چه موضوع هايي علاقه مند است.

تفريحات جديد ايجاد کنيد

بسياري از زن و شوهرها در منزل تفريحات و بازي هايي براي خودشان تدارک مي بينند تا هم حوصله شان سر نرود و هم فرصت بيشتري براي گفت وگو و شوخي داشته باشند، مثل شطرنج،بازي دارت يا حتي فوتبال دستي. سعي کنيد بازي هاي مشترکي را داشته باشيد که هر دو به آن علاقه مند هستيد.

کسی مسئول شاد کردن شما نيست !

از طرف ديگر شما هم براي خودتان کاري بکنيد. کسي مسئول خوشحال کردن شما نيست. به عنوان مثال مي توانيد به عضويت يک باشگاه ورزشي يا هنري درآييد. اگر تمام روز در خانه بمانيد و هيچ کاري نکنيد، انرژي شما در خودتان حبس و باعث تنگ شدن خلق و افسردگي مي شود. با اين حال مهم ترين و بهترين راهکار، صحبت مستقيم با همسرتان است. به همسرتان بگوييد که از اين مسئله ناراحت هستيد و از او بخواهيد که به شما در بهتر شدن حالتان کمک کند .

ايراد نگيريد ، حرف بزنيد

به اين شيوه سخن گفتن خيلي متفاوت است با اينکه از او ايراد بگيريد. معمولاً اگر از مردها ايراد بگيريد، سريع گارد مي گيرند و به بقيه حرفتان بي اعتنا مي شوند يا نمي دانند که بايد چکار کنند. هر موقع چيزي از همسرتان مي خواهيد از حس خودتان برايش بگوييد و از او راهکار بخواهيد. مردها عاشق حل مسئله هستند. اگر همسرتان فکر کند مسئله شما، مسئله خود او هم هست حتماً سعي مي کند آن را حل کند. فقط فراموش نکنيد که در صحبت با مردها مستقيم حرف بزنيد. حاشيه پردازي نکنيد. مثلا براي اين که به او بگوييد دل تان مي خواهد با هم بيرون برويد، لازم نيست از اينکه فلاني با خانمش هر روز بيرون مي رود صحبت کنيد! مستقيم برويد سر اصل موضوع.

چند نكته برای جلوگیری از پدیدار شدن دعوا و جرّ و بحث بین همسران‏

۱) همسران باید دقت داشته باشند كه چه وقت یك گفت‏ و گوی سالم به بحث تبدیل می‏شود و درست در همان موقع، سكوت كنند.

۲) آنها علاوه بر این كه باید لحن صحبت كردن خود را درست كنند، باید به لحن طرف مقابل نیز توجه داشته باشند و ببینند نیاز عاطفی او را برآورده می‏سازند یا نه.

۳) سكوت كردن، به فرد فرصت می‏دهد تا خونسردی خود را باز یابد و آرام گیرد؛ پس از هر سكوتی، می‏توان با ملایمت و آرامش بیشتری گفت‏وگو را ادامه داد؛ پس شخص باید تمرین كند و در بین صحبت، اندكی سكوت كرده، درباره آن چه گفته، صادقانه فكر كند.

گفت‏وگویی كه پایان خوشی دارد، نشانه صمیمیت است. طرفین می‏دانند كه دیگری چه می‏گوید و از این كه می‏توانند آزادانه حرف بزنند و منظور یكدیگر را بفهمند، لذت می‏برند. گفت‏وگو در این شرایط، آهنگی نرم و ملایم دارد؛ اما در ازدواج‏های ناموفق، لذت گفت‏وگو در فضایی آلوده به شكایت، گله كردن خشمگینانه و سوءتفاهم، گم می‏شود و جای اشارات دل‏نشین ابروها و ایماهای شیرین را نگاه‏های خیره و اشارات انتقادی، بهانه‏‌گیری‏‌ها و تهدیدها پر می‏كند.

مقررات گفت‏گو

شما می‏توانید با به كارگیری روش‏های زیر، گفت‏وگوهای خود را شیرین و لذت‏بخش سازید.

۱) با همسر خود هماهنگ شوید
۲) با علاقه گوش كنید
۳) از قطع صحبت او خودداری ورزید
۴) سؤالات خود را از طرف مقابل ، ماهرانه مطرح كنید
۵) سیاست و نزاكت به خرج دهید


▪ قانون شماره ۱ :
شرط لازم صحبت ثمربخش، هماهنگی زن و شوهر است؛ به عبارت دیگر، زن و شوهر برای این كه بتوانند با یكدیگر، ارتباط سازنده‏ ای برقرار كنند، باید در مسیر صحبت یكدیگر قرار گیرند؛ زیرا در بسیاری از مواقع، زن و شوهر با آن كه درباره موضوع واحدی صحبت می‏كنند، اما روش صحبت آنها به قدری متفاوت است كه نمی‏توانند ارتباطی خوب با هم داشته باشند. ممكن است زن یا شوهر، قصد تسكین ناراحتی همسر خود را داشته باشند؛ ولی برعكس، بر ناراحتی او بیفزایند.

▪ قانون شماره ۲ :
گاهی اوقات، زن شكایت می‏ كند كه شوهرش به حرف‏های او گوش نمی‏دهد؛ در حالی كه شوهر می‏تواند تمام حرف‏های او را تكرار كند. این مشكل، از تفاوت و اختلاف جنسی ناشی می‏ شود؛ به این معنی كه زن، هنگام گوش كردن، با ابراز كلماتی مانند راستی، آره، عجب و تكان دادن اجزای صورت یا دست، توجه خود را به طرف مقابل نشان می‏دهد و از همسر خود می‏خواهد رفتاری مشابه داشته باشد و در غیر این صورت، از همسرش عصبانی می‏شود.

▪ قانون شماره ۳ :
قطع صحبت، برای كسی كه این كار را انجام می‏دهد، شاید خیلی طبیعی باشد؛ ولی در طرف مقابل، حس نارضایتی و افكار منفی ایجاد می‏كند. قطع صحبت هم مانند سایر عادات مربوط به تكلم، ممكن است بخشی از طرز مكالمه اشخاص باشد و برخلاف برداشت كسی كه صحبتش قطع شده، ارتباطی با خودمحوری و مخالفت نداشته باشد. در این جا نیز زن و مرد، رفتار متفاوتی از خود نشان می‏دهند. مردها بیش از زن‏ها صحبت دیگران را قطع می‏كنند و این رفتار آنها، تنها درباره زن‏ها نیست. قطع صحبت از سوی مردان، الزاماً نشانه بی‏ احترامی آنها به شخص مخاطب نیست.
 
▪ قانون شماره ۴ :
سؤال می‏تواند آغازگر صحبت و ادامه آن و سرانجام اسباب توقف و ناتمام ماندن آن گردد. بعضی ‏ها به طور طبیعی، كم‏ حرف هستند؛ در برخورد با این اشخاص، باید زمینه صحبت با آنان را فراهم ساخت. گاهی یك سؤال دقیق و حساب شده، می‏تواند به گونه‏ ای اعجاب‏ انگیز، آنها را به صحبت كردن تشویق كند؛ اما پرسشی نابهنگام، طعنه‏ آمیز و بی‏ تناسب، می‏تواند از ادامه صحبت، جلوگیری كند.

▪ قانون شماره 5 :
گاهی اوقات، طرز سؤال و لحن پرسش‏گر، ممكن است مكالمه را متوقف كند. در بسیاری از مواقع، لحن عتاب‏ آمیز سؤالات، مسئله‏ ساز است. «چرا دیشب دیر آمدی؟»، از سؤالاتی است كه در ادامه مكالمه، مشكل ایجاد می‏كند. به نظر می‏رسد كه سؤال كردن در یك گفت‏ وگو، امری طبیعی است؛ اما گاهی ممكن است فردی كه مورد سؤال قرار می‏گیرد، پرسش را به حساب تردید در صلاحیت، دانش و یا صداقت خود تلقی كند.

از سوی دیگر، چون شخص در حال صحبت، معمولاً به صحبت خود و ادامه آن علاقه‏ مند است، سؤال بیش از حد یا بی‏جا، ممكن است مسئله‏ ساز شود. گاهی نیز سؤالاتی كه با چرا شروع می‏شوند، تولید اشكال می‏كنند؛ به این صورت كه این قبیل سؤالات، اغلب، مخاطب را در موضع دفاع قرار می‏دهد. استفاده از كلمه چرا، احتمالاً شماتت‏ ها و خطاب‏ه ای آمرانه و پدرانه را تداعی كند؛ چرا دیر كردی؟ چرا تلویزیون هنوز روشن است؟ این گونه سؤالات، حالت سوءظن و بی‏ اعتمادی را تداعی می‏كند.